w szpetnych zakamarkach...
w szpetnych zakamarkach
mózgu
wije sie
szczur.
Szara myśl
otula go
jak kołdra.
Z braku powietrza
umieraja marzenia.
Zassana niemota
przyzywa sen.
Z zimnych nozdrzy
wypływa kurz,
drąc na strzępy
pomięty los.
A za ścianą czaszki
nadzieja
w bólu
rodzi
złudzenia.
autor
Symfonia Grozy
Dodano: 2004-07-06 17:55:13
Ten wiersz przeczytano 357 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.