W Szponach Samotności

Kim jesteś ? o samotności.
Która mą duszę powoli pożerasz.
Nie dajesz żyć ,dręczysz ,ból sprawiasz.
Ostatnią nadzieje na lepsze odbierasz.

Przychodzisz znienacka jak kot się skradasz.
Chwytasz za gardło ,dusisz , oddychać nie dajesz.
Łapiesz ,i nie wypuścisz gdy kogoś dopadasz.
Sprawiasz że celem życia człowieka się stajesz.

Pozbyć się ciebie nijako nie mogę.
Żyć z tobą także nijako się nie da.
Siedzieć ,i czekać ? czy wyruszyć w drogę?
Jak by nie patrzeć ,samotnym być to wielka bieda.

Dlatego wam powiem ,tym co jest wesoło.
Chociaż wierzycie że radość jest wszędzie.
Pamiętajcie że samotność czyha w około.
I być może że nie zawsze tak radośnie wam będzie.

Uczucia samotności nie życzę nikomu ,bo to najstraszniejszy wróg jaki czyha na człowieka we własnym domu ,a czasem nawet w tłumie ludzi ,wiem czym jest samotność bo bardzo boleśnie jej doświadczam.

autor

Andrzej

Napisany: 2006-07-01 Dodano: 2006-07-01 01:22:03

Ten wiersz przeczytano 448 razy

Oddanych głosów: 40

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie