Sztorm

Szeleje woda
a we mnie serce
co łódką jest na morzu
Ogromna fala rzuca
się z łoskotem
a łódka taka mała
Rozerwał się żagiel
przekrzywił ster
Co teraz będzie?
Przechyla się łódka
w kierunku dna
Morze pochłania swoją ofiarę
Już nie ma jej na powierzchni
dała za wygraną
Fale na strzępy żagiel rwą
rzucając losy
jak o suknię Chrystusa
To właściwie już koniec
zatonęła łódka

Tak moje serce tonie
w oceanie zła

Zakończył się sztorm
budzę się
z kroplami potu na czole
Patrzę przerażona
próbując przebić wzrokiem noc

Już wszystko dobrze
moje serce
To tylko sen...

...nic więcej

To chyba kolejny wiersz z cyklu: morskie opowieści... ;-)

autor

Elif

Dodano: 2007-10-11 12:02:39

Ten wiersz przeczytano 541 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Bez rymów Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie