Szubienica

Szubienico ty zapomniana
Dzięki drzazgom w twym drewnie
to właśnie ty życie odbierałaś

Dziś stoisz zapomniana
jak pomniki twych ofiar
ludzie ci nieznani
ludzie, którzy zapomnieli już cię

Inni cię nie znają
lecz twoją pętlę pamiętają
Ty, co nie znasz nazwisk
Płeć i wiek jak archiwum
W swych zwojach zapisujesz...

Inni zaś ni pamięci ni wspomnień nie mają
przez co cię nie kojarzą

smutek ziemi pod stopami się rozlewa

Ni ofiar
Ni kata
Dusze ciągle gorzko...
nad następnymi pokoleniami płaczą...

autor

goR

Napisany: 2008-11-09 Dodano: 2008-11-09 20:11:38

Ten wiersz przeczytano 455 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie