Szyba pragnień

dla Izy...bo dzięki niej powstał ten wiersz;) podobno w stylu barokowym

W zasuszonym płatku róży
Znika płomień moich dłoni
Znowu krew się we mnie burzy
I melodia cierpień dzwoni

Szyba pragnień z drugiej strony
Tłucze się wciąż i szeleści
Mego bólu biją dzwony
Niech pragnienie wnet się ziści

Doskonałość Twego ciała
Pęta znowu moje serce
Lecz gdybym Cię nie poznała
Cierpiałabym jeszcze więcej

Twoja męskość, Twoja siła
To, że jesteś ideałem
Samotność mą wyznaczyła
Nie będę z nikim duszą, ni ciałem

autor

Bunia:*

Napisany: 2007-03-18 Dodano: 2007-04-13 20:57:42

Ten wiersz przeczytano 510 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie