Ta wieża musi runąć ! ! !

Ciężkie mosiężnie schody
raz w górę, raz w dół
dym palonych serc i dusz
Obwód zataczanych kręgów
jest większy od granic wszechświata
który jest zbyt wielki, by go okiełznać....

Toczy się po schodach
bezkształtna bryła
krwawa masa tętniąca życiem
oddychaj, oddychaj, oddychaj,
szaleńczy wiatr próbuje zgasić
ostatni z płomieni trwających we mnie....

Przypala, delikatną skórę
znaki nierozumiane, wypalone
czarna krew i czarna skóra
zgliszcza po sercu i duszy mojej
stłuczone po rzutach o marmurową ścianę
porzucone zostają w najciemniejszej komnacie wieży....

autor

Brother of Night

Napisany: 2006-02-18 Dodano: 2006-02-19 00:02:22

Ten wiersz przeczytano 489 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie