Tacie...:*

Pamiętam-
Jako dziecko małe
Podczas dwuletniej rozłąki.
Nie brałam do ręki słuchawki.
Nie mówiłam jak kocham
Ani jak bardzo to boli.
Mała byłam,
Nie potrafiłam uczuć swych określić.
Nie mogłam w głowie pomieścić,
Że Cię przy mnie nie ma.
Teraz wiem jak się wtedy czułeś.
Daleko poza krajem…
A ja krzyczałam z pokoju,
Że nie znam tego pana…
Wstyd mi teraz za te zachowania.
Na pewno i Tobie było przykro…
Może serce Ci krwawiło
Kiedy mama tłumaczyła moje zachowanie.
I mi nie było miło,
Kiedy w koło koleżanki z tatusiami stały.

Ale teraz wszystko rozumiem.
Nie raz mi tłumaczyliście
Że to dla mnie i dla brata.
Żeby nam się dobrze żyło
I niczego nie brakowało.
I choć przyznać się muszę
Że dalej pogodzić się do końca nie umiem,
Że to na Ciebie padło.
Że to akurat Ty jesteś daleko za granicą.
Mimo wszystko łezki w samotności ronię
I łkam aż trzeba mnie uspokajać…
Tęsknota stała się elementem życia.
Na pewne rzeczy jestem zbyt wrażliwa.
A dzisiaj przyjeżdżasz będziesz przy mnie, żeby mi powiedzieć,
Że wszystko minie
I że mnie bardzo kochasz…
I że tęskniłeś.

Kocham Cię :* Jesteś najwspanialszym ojcem na świecie

autor

Madziulka d;)

Napisany: 2007-12-19 Dodano: 2007-12-20 00:04:58

Ten wiersz przeczytano 523 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie