Tak bardzo...

Dla S.

Tak bardzo chciałabym twe rany uleczyć
Lecz obawiam się by Ciebie nie skaleczyć.
Ty jesteś jak ten posąg anioła złamany
Pragnę przywrócić Tobie skrzydła
Byś dłużej nie był, grubą warstwą tęsknoty
Na tej ziemi przysypany
Byś uniósł się w przestworza
I wzleciał wolny
Od tych łańcuchów bólu, które uwięziły cię
tuż przy ziemi.
Pragnę być przyjaciółką w każdej potrzebie
Lecz czy dam radę ?
nie wiem...
Ty wiesz, że nie ode mnie to zależy.
I choć twoje szczęście na sercu mi leży
To wiesz, że są więzy , które mnie trzymają.
Szamoczę się jak ptak uwięziony w klatce,
W którą sam naiwnie dał się złapać.
Spoglądam na ten piękny świat
Zza własnoręcznie zbudowanych krat...

autor

Marzyciellka

Napisany: 2010-08-20 Dodano: 2011-02-11 22:32:10

Ten wiersz przeczytano 441 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie