tak dalej nie można
dawno dawno temu ...i już nie prawda..tylko wiersz pozostał...;)
Nie mogę tak dalej
Muszę odejść
wybacz mi
Dłużej tego nie zniosę
Ile razy, ile razy powiedz sam
Będziesz wbijał mi nóż
Gdy stojąc przed tobą
Trzymam w dłoniach
Bukiet od ciebie czerwonych róż
Ile razy, ile razy powiedz sam
Chcesz poczuć jeszcze łez mych słony
smak
Ile razy, ile razy jeszcze
chcesz oglądać sam środek mych ran
Ile razy, ile razy jeszcze
chcesz widzieć spuszczony mój wzrok
Ile razy jeszcze
Chcesz dziwić się drżeniu moich rąk
Komentarze (4)
Teoretycznie to "paradoks", lecz one sie niestety
pojawiają. Czasem częściej niz zdajemy sobie z tego
sprwę. Dobrze, że to juz za Tobą.
Wiersz piękny.... Ślicznie oddaje nastrój tamtych
uczuc
Niestety w życiu zdarzają się takie "paradoksy" jak w
drugiej zwrotce Twojego wiersza. To się nazywa
toksyczna miłość? Trudno się z jej szponów wyzwolić.
Dobry wiersz, jest w nim taka siła.
dobrze ze to już przeszłość ... brawo za decyzje ...
wiersz smutny ale głęboki w uczuciu..))
tyle razy na ile sobie pozwolisz - chyba najwyższa
pora powiedzieć pas.