Tak samo
Jak różne kształty obłoki przyjmują,
Jakże też dziwne w swoim znaczeniu,
Niczym marzenia po niebie żeglują
Do portu pragnień w ich przeznaczeniu.
Tak samo nurt rzeki, co nie raz
spieniony,
Niesie w tym szumie słowa Ci dane,
A ja stoję nad nią i w nią tak wpatrzony
Jak też moje serce przez Ciebie zabrane.
Jestem też niczym jezioro, co w ciszy,
Co dąży do Ciebie w mej duszy milczeniu,
W czas tej modlitwy nikt mojej nie
słyszy
To słowa co nieme, poddane cierpieniu.
wtorek, 14 lipca 2009
14:35:11
Komentarze (2)
przepiękna liryka, płynie się przez cały wiersz :)
rozmarzenie wspomnieniami i melancholią przystrojone,
a wszystko miłością przepełnione.