I tak się to właśnie dzieje...

Czasami siadam przy oknie
Z kubkiem gorącej kawy
Oglądam jak na ziemie
Z chmur zstępują anioły

Piękny jest to widok
Gdy pojedyncze pióro muska
Duszę przypadkowego przechodnia
A ten z kolei omija je jak gdyby

nigdy nic

Dopiero kiedy jeden z nich
Zastąpi mu drogę
Zdaje sobie sprawę
Jaki błąd popełnił

I choć wyrwać się pragnie
Powrócić w objęcia chmur
Nie może
Nie umie

Bo zmarnował wszystkie
pióra

Tak właśnie umierają anioły

autor

Amelia^__^

Napisany: 2005-05-09 Dodano: 2005-05-10 10:28:32

Ten wiersz przeczytano 438 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie