Tak się trudno oddycha

Każdego dnia z wielkim trudem podnoszę się z łóżka
to nie wina tego, że jestem spiochem,
ale czasem poprostu nie mam siły
i tak trudno mi się oddycha
powietrzem, w którym nie ma ani jednej cząstki ciebie.
Wiesz czym jest ból?
Ból jest właśnie tym, na co teraz patrzysz
jest mną i moim zmęczonym spojrzeniem.
jest powolnym ciężkim oddechem,
jest każdym zniszczonym z nerwów włosem,
jest grymasem na mojej twarzy,
jest każdą niestrawnością
i bólem żołądka powodowanym głodem.
Bo jaki jest sens jesć, kiedy nie chce się żyć?
Ale ja nie będę wzdychać do ciebie,
nie ujrzysz tęsknoty na mej twarzy
ani trudu z jakim oddycham,
ale ujrzysz tylko gasnącą iskrę życia w mych oczach,
cień którym objawi się moje ciało,
mgłę która spowije moje usta i zmiesza każde moje słowo
z nic nie znaczącym westchnieniem.
Dłoń bladą uniosę i w geście pożegnania pojednam sie z Bogiem.

autor

evelka

Napisany: 2006-12-27 Dodano: 2006-12-27 21:00:15

Ten wiersz przeczytano 412 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie