Taka prawda

Wciąż mkniemy drogą oddalając się,

Gubimy dobre chwile pięknych dni,

Za sobą ciągle zostawiamy sny,

Nie widząc prawdy co w nas tkwi,

I znów poucza mnie ktoś jak mam żyć,

Każdy ocenia mnie nie znając ran w mym sercu krwi,

Kolejny raz zagubiłam się,

W labiryncie myśli, ludzi, krzywd,

Dlaczego wciąż skrywam uczucia swe,

Czemu nie potrafie otworzyć się,

Chcę uciec tam gdzie jest bezpieczny świat,

Czy pomoże mi choć jeden z was,

Moja droga wiedzie pośród skał,

Zapomnianych marzeń,skrytych snów,

Już po raz setny rozczarowałam się,

Znów ktoś wbił mi w plecy ostry nóż,

A ja jestem po prostu zwykłym człowiekiem,

I jak każdy pragnę kochać i śnić

autor

sweatgirls

Dodano: 2005-10-06 14:00:23

Ten wiersz przeczytano 510 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie