Taki pejzaż

Oj zazdroszczę peelce, ale może uda mi się kiedyś tak
zaśpiewać. Ładnie i melodyjnie napisany :)

Ale masz szczęście, ja już muszę lecieć:):).
Pozdrawiam

Bardzo dobry, optymistyczny wiersz.
Jak to fajnie jest, jak nie trzeba rano wstawać.
Droga Magdo trzymaj się, wiem jak Ci jest trudno po
śmierci przyjaciółki, te pierwsze dni i tygodnie są
bardzo trudne, ale musisz się pozbierać dla niej, Ona
by tego chciała.
Pozdrawiam cieplutko.

IGUS. Masz rację.Muszę sobie dać czas.Czasem i silni
mają słabości, zwlaszcza, gdy dotyczy to bliskich
sercu osob.Dziękuję, że zostawilaś mi kawalek
serducha.To takie ważne.Teraz uciekam w kochane
ramiona.Utulę smutki.Buziak.

No to teraz Madziu wypoczywaj I na deser cos rob a od
rana do wieczora badz z nami:))

Ja tez kocham
Ogladac tancerzy.... to jak cialo sie porusza w takt
muzyki, jak ruchem mozna muzyke interpretowac ... eh.
moglabym tak ze konca w tym temacie:)

No I ja tez sciskam. Co bys sie sama nie smucila.
ponoc czas zabliznia rany. pozwala nam oswoic smutek.
a jako terapuetka wiem ze jestes silna... dobrze dac
upust emocjom. I jak to napisal moj ulubiony polski
autor Wisniewski(w sumie Zaraz po Zulczyku) - plakac
trzeba w spokoju tylko wtedy ma sie z tego radosc.
Buziaki Madziu. Od Igi. No I Azyl.... twoj dom.
Dobranoc

Lucuś. Jesteś kochana.

Magdo! Bardzo smutna wiadomość, której nie chce
przyjąć człowiek zaprzyjaźniony i związany
emocjonalnie...wiem, jak to bardzo boli! Najgorsza
jest ta pustka i tesknota... Czas zabliźni rany i ta
nadzieja, że kiedyś...
Przytulam serdecznie.

też jestem śpiochem porannym:)

Zazdroszczę, że nie musisz :):) Ale tak naprawdę
poranki są cudowne -wiosną i latem, zimą, to niestety
wstaję w środku nocy ;)

Pozdrawiam świeżo upieczoną emerytkę!

Magdo bajeczny pejzaż pełen barw i zmysłowej muzyki -
ranek odmieni
a cisza dopełni

ładnie

Śliczny wiersz, też bym chciała nie wstawać rano a
muszę, pozdrawiam cieplutko

Lucuś, budzi mnie zegar biologiczny i to jest piękne.
Ale jeszcze pracuję jako terapeuta i to przynosi mi
ogromną radość.Biegnę w skowronkach do ludzi, a oni na
mnie czekają.

Do tej pory byłam nieźle zakręcona.Wstawałam o 6 rano
i do północy coś robiłam. Na deser był Bej. Stanowił
wytchnienie po wyczerpujących obowiązkach. Teraz
doceniam możliwość aranżowania dnia.Nocami mogę
oglądać zawodowych tancerzy. Ich grację i elegancję.A
muzyka porusza moje zmysły. Zawsze tak miałam.Rea, to
ranne wstawanie zawsze było dla mnie trudne, bo jestem
nocnym Markiem.

Śliczny, płynny wiersz.Pozdrawiam.