Talia kart

W kwietniowe ciepłe popołudnie
Ktoś na pianinie walca grał
Płynęły słodko rzewne tony
Fale Dunaju szumiały w krąg

Wtem powiew wiatru otworzył okno
I talię kart poplątał wnet
I zatańczyły karty walca
W ramiona damy walet wpadł

A był to młody walet kierowy
Kawaler pełen męskich cnót
Zegarek nosił na dewizce
A w oku srebrny monokl tkwił

I od pierwszego już wejrzenia
Zagrała w nim gorąca krew
Oddał swe serce Pikowej Damie
Z pokorą złożył u jej stóp

Przyjęła Dama dar uniesienia
Widać spodobał się jej ten gest
Lecz za czym innym wzrokiem goniła
Więc zapytała waleta wprost:

-A czy gotówką pan rozporządza?
Samochód willa jacht może być
I jakaś egzotyczna podróż
Bo ja tak lubię w luksusie żyć

I miłość jak mydlana bańka prysła
Gdy z Damy wyszła... materialistka
Walet powoli monokl zdjął
I krzyknął głośno:
Babo!Won!

autor

Marianna 2

Napisany: 2016-11-14 Dodano: 2016-11-14 11:26:37

Ten wiersz przeczytano 697 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Ironiczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie