Tatusiu... narysuj mi coś!

Narysuj mi baranka
Takiego pełnego pogody do białego ranka
Baranka bielutkiego
Z sercem pięknym jak łza, czystego

Pełnego dobroci
Takiego, co wszystkie troski osłodzi
Z pogodą ducha
Uśmiechem od ucha do ucha

Baranka z błyskiem troski w oku
Baranka szczerze rozpromienionego, niezależnie od pory roku
Takiego... z miłością do Słońca
Którego nie nuży wędrówka do niebiańskiej Nibylandii tak bardzo czasem męcząca

Baranka co radośnie hasa po łące
Milusie są mu drobne kwiatki pachnące
Takiego, który potrafi przystanąć w biegu
Dostrzec nadzieje przy jeziorze zadumania brzegu

Baranka wolnego jak ptak
Którego nie zdepta świat
Baranka który dla innych zapomina siebie
Takiego, przy którym czujesz się jak w niebie


Dziękuje!
Właśnie tego potrzebuje!

Pozornie wiersz o niczym, a jednak oddtejniam w nim więcej niz ustawa przewiduje:) Mały Książe wie aż za dobrze...

autor

olartystka

Napisany: 2006-12-18 Dodano: 2007-02-07 10:33:46

Ten wiersz przeczytano 459 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie