Wyprawa do raju

Ziemskiemu Aniołowi, który pomógł mi odbić się od mroku ziemi, gdy skrzydła mej duszy były kompletnie połamane... co widać we wcześniejszych wierszach.

Spacery na Ance zawsze fascynujące
Niczym wyprawa w kosmos
Uśmiechy dobrotliwe niczym przebłyski tęczy
Tutaj nawet zmęczone ciało się nie męczy

Serduszko szybciej bije, dzielny heros
Piękny podarunek sprawił mi los
Dusza nosi w sobie uśmiechu pieśń
Nadzieja wschodzi rozśpiewał się nowy dzień

Smutek głuchy jak pień
Poszedł daleko w cień
Niezgłębiony świergot pogody
Mnożą się zwinnie do radości powody

Eksplozja szczęśliwości
Łamie wszystkie niepokoju kości
Jesienny deszcz pełen ciepła
Rozżalony żal poszedł precz, do piekła

Rosa szczęścia, niczym diamenty
Znowu dostałam niezasłużone od losu prezenty

Łąki pomysłów
Oceany szczęścia
Zasiana euforia niesie wiele zysków
Róża dostrzegła Małego Księcia

Oczywiście pisałam na Górze Św. Anny... Tam czlowiek często spotyka Anioły, także w chwilach, gdy nie wierzy w ich istnienie. Pojawiają się i znikają niespodziewanie, ale życie już nie przypomina tego dawnego...

autor

olartystka

Napisany: 2006-12-09 Dodano: 2007-02-06 04:07:07

Ten wiersz przeczytano 711 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie