Ten jej warkocz roztrzepany

Ten jej warkocz roztrzepany

Jak trudno spośród słów tysiąca
sens i piękno wyłuskać.
Gdy spoglądam na obraz
w nowej formie malowany
nie potrafię powiedzieć co na myśli miał i
co autor pokazać chciał

Ten jej warkocz roztrzepany,
ten bukiet frezji zapachem nęcący
jej twarz w uśmiechu poranka
zamykam oczy, przywołują ją
była kochanka

Znów tak mi mokro pod oczami
i usta milknąć nie przestają
Chce i pragnę pamiętać zapach tamtych kwiatów
przywołać zapach włosów na moje twarzy

Kiedy to było, jak dalece
uciekło w nie pamięć
ty poeto przywołałeś ja po imieniu
ty włożyłeś mi w dłoń kamyk.

Szukam go w pamięci,
jak w szufladzie pożółkłe listy
była ona, pachnące jej włosy i
mały kamyk błękitny jak jej oczy

Kamyk trzymany w pamięci odżył dziś i
wystrzelił jak salwa armatnia jak huk wielu dział
ten pogłos roznosi się w moim sercu
tak bym jej znowu chciał

Spoglądam na obraz, ten warkocz roztrzepany

Autor:slonzok knipser

autor

slonzok

Napisany: 2012-01-26 Dodano: 2012-01-28 05:50:29

Ten wiersz przeczytano 535 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie