Ten z knota

Nieopodal czasu, tuż obok życia
przysiadłem na pniaku starej brzozy
łza uciekającej chwili łapała wiatr
goniła wczoraj

Ale po co?

Sam jestem płomieniem
ciepłem świecy boskiego planu
iskrą palącą suche mchy przeszłości
łapiącą jutro

Ale dlaczego?

Powiew wspomnień lekko trącił
gałązki chwil tych z przeszłości
bliskich, odległych, rzeczy, zdarzeń,
zatrzymałem czas

Ale na jak długo?

Zaczęło padać. Jak zawsze gdy tęsknię
słone krople też zastygły w bezruchu
łza potrafi kreślić spore kręgi na wodzie
mam zapomnieć wczoraj

Ale już na zawsze?

Czy ktoś odczuwa brak tęsknoty,
bo jeśli tak, to dla niego życie nie znaczy nic.

autor

One Moment

Napisany: 2015-08-05 Dodano: 2015-08-05 17:14:54

Ten wiersz przeczytano 1077 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie