Terapia...

Ale mnie dźgnęło to "dogasanie" Wiktorze, coś ty taki
smutasek, uśmiechnij się. Wiesz co ja mam dużo siły,
może weźmiesz trochę i jutro popatrzysz na świat
inaczej...pogodniej.

Wraz z każdą terapią budzi się nadzieja na pełne
wyzdrowienie, a potem znów choroba wraca i cykl się
zamyka... myślę, że właśnie to chciałeś nam powiedzieć
Wiktorze swoim wierszem... pozdrawiam
Marian

Elu! - tak, własnie bzy i kasztany byly bardzo istotne
na początku tej miłości. - Teraz - już tylko nadzieja
na spokojne dogaśnięcie. - Może jeszcze nie teraz, ale
- tylko tyle. -Jednak - wiersz pisałem mająć 35 lat.
Pozdro:)

Zosiu! - przeczytałem obydwa wiersze. Zwłaszcza
pierwszy - bardzo , bardzo wzrusza,
Pozdrawiam serdecznie:)

Tak kasztany, matura, wspomnienia.Teraz też zakwitną,
powrócą wspomnienia młodzieńcze, pachnące bzami.
Zawsze mówię, że potrafisz pisać pięknie.
Nie smuć się.

Wszyscy, ktorzy zechcieliście zabrać głos pod wierszem
- serdeczne dzieki.w W wierszu pojawiają się kasztany
-to były kasztany - Jej matury. Drugi raz - nie
zakwitną. Wspomnienie... - egzamin dojrzałości...
Dzieki i pozdrowienia:)

Karl - przecież wiesz, złoty uśmiech jest co -
najmniej troche odrażający. Jes przekrśleniem calej
nadziei. Nadzieja jest pokladana już tylko w nadziei
na spokoj, w pogodzeniu się z rzeczywistością.
Pogodzenie się z losem - dawać może ukojenie.
Pozdro:)

uśmiech, i do tego złoty,daje
gwarancję dobrego życia, a jak jeszcze się okaże że to
nie kasztany, tylko orzechy włoskie?
Pozdrawiam serdecznie

Jeszcze zakwitną Ci kasztany

Interesujące

bardzo poruszający i wzruszający wiersz Pozdrawiam
Wiktora:))

http://wiersze.kobieta.pl/wiersze/gdzie-nie-ma-lez-470
598

http://wiersze.kobieta.pl/wiersze/by-wierzyc-ciebie-47
1225

Nie musisz oceniać. Wystarczy, że przeczytasz.

Mnie takie wiersze wzruszają do łez :(
Pozdrawiam.

Dzisiaj ponad połowa wierszy ma taki właśnie
charakter. Dziwne zjawisko.Coś jest na rzeczy.