A teraz
A teraz
niech widok w lustrze
nie zmąci obrazu.
Niech będzie obojętny
w nijakości swej kryjący
magię wszechświata.
Obejmę go myślą
postawię po środku
zobaczę siebie
ziarenko
piasku.
Spytam
-kim jestem?
Odpowiem sama;
-porażką śmierci,
-życia namiastką.
autor
józefina
Dodano: 2008-03-09 13:51:41
Ten wiersz przeczytano 402 razy
Oddanych głosów: 1
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.