Teściowa

Nad ranem wraca, mąż skacowany.
Walizki stoją w domu pod drzwiami.
Gdzie się podzieje ten nieboraka ?
Może teściowa przyjmie łajdaka ?
Pędzi do mamy zięć zrozpaczony,
wyznaje grzechy, czuje blask łaski,
kocha swe dzieci, nie zdradził żony,
trudno odmówić... gdy proszą laski.
Wzywa na dywan córeczkę mama,
by jej wyjaśnić, co grzech odmowy,
że może zostać na świecie sama,
gdy się nie trafi ktoś świeży, nowy.
Młodo umarła piękna teściowa,
a jej nauki w życie wpojone
córka do śmierci pewnie zachowa,
przez rady mamy, dobrą mam żonę.

autor

globus

Napisany: 2012-05-17 Dodano: 2012-05-20 00:06:36

Ten wiersz przeczytano 1580 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie