Tęsknię

Oddam życie w dobre ręce
Sam już tak nie mogę trwać
Jestem jak anioł który przynosi zarówno burzę
jak i blask słoneczny,
Żyję daleko w otchłani mych myśli
Wszędzie tam gdzie smutno i szaro

Gdzie demony smutku i rozpaczy
Piętno samotności naznaczyły,
Gdzie wulkan gniewu
nigdy nie gaśnie,
Gdzie powiew samotności
w tornado się zamienia,
Gdzie łez nie wystarcza
by żal swój nasycić

Tam czas jest skarbem
dla tego kto zna jego cenę,
lecz nikt go nie pilnuje;
wszyscy są duchem słabi
choć chcącemu nie dzieje się krzywda
nikt od cierpienia nie stroni

A wszystko to przez ludzi,
uciekam coraz to głębiej
w bezkresne pustynie smutku
kiedyś wiatry rzucą mnie na kolana
piach żywcem ciało moje pogrzebie
nikt z bliskich się nie spostrzeże,
że odszedłem
nawet zapomnienie po mnie nie zostanie....

autor

Vamphyri

Napisany: 2002-07-05 Dodano: 2005-10-10 08:39:14

Ten wiersz przeczytano 471 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie