Tęsknię, Ty wiesh...

Dla Ciebie, wiesh dobrze jak bardzo Cię kocham, mój skarbie...

Smutek,
pogrąża nas choć nie wiemy czemu,
tak nieodłączna część życia,
jak oficer w mundurze,
letnia biel na chmurze,
jak kochankowie czuli,
tak pewne jak to, że
on mnie przytuli...

Smutek,
ciemne barwy,
łzy w oczach,
jak chód przez wyboistą drogę,
jak natykanie się na każdą przeszkodę.
Dziękuję Ci, że razem płaczemy,
lecz i radość z życia czerpiemy.
Dziękuje Ci, że smutku mniejsza ilość
a to wszystko Twoja miłość,
wiesz jak dzięki Tobie się czuję,
nawet karuzelę życia ze spokojem przyjmuje,
jednak dzisiaj
przyznam szczerze,
coś innego w mojej mierze,
bo w danej chwili czuję
tylko to, że bardzo Cię potrzebuję...

I dobrze wiesh, że "nie lubię, gdy wyjeżdżasz stąd. Nawet niebo smutne jest..." =*

autor

materkowa

Napisany: 2005-05-21 Dodano: 2005-05-23 20:37:38

Ten wiersz przeczytano 640 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie