tęsknota
kto jej nie przeżył, niech rzuci kamieniem
Tęsknota przywdziana w purpurę
spragniona woła o źródło.
Czasami bywa zgarbiona
czasami jak dziewczę na studiach.
Przywdziewa różne oblicza
zależnie od chwili, nastroju,
bywa, że zniknie znienacka
i pożyć daje w spokoju.
Lecz dziś pazury swe wbija
w serce spragnione bliskości.
Podrzuca szalone pomysły
A kysz! Damo miłości.
autor
piguła
Dodano: 2008-10-25 22:30:37
Ten wiersz przeczytano 591 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
dawno nie odwiedzałem i od razu trafiłem na coś
dobrego. Żeby za mną ktosik tak tęsknił hej hej!...
Ładny wiersz owiany tęsknotą. Pozdrawiam
Dobry wiersz, dzisiaj właśnie trafił we mnie jak cios.