Tęsknota

Ile w nas ciągłej tęsknoty za pięknem
choć milczy dyskretnie niby uśpiona
gdy młodość swawolnie z myślami figluje
jeszcze niewinna i jeszcze wieczna
lecz budzi się szybko
gdy na twarzy nagle pryszcz zwykły wyrośnie
a szkła na oczach staną się grube
gdy szczupłość ciała już nie wystarczy
ręce zaś będą jakby za długie
gdy rzeczy spłowiałe przestaną pasować
i przy tym dawno wyszły już z mody
gdy czas położy swe skiby na skórze
nogi zaś skręcą każda w swoją stronę
nie idąc dotąd dokąd my iść chcemy
gdy słabość nadto jak najlepszy kowal
na stałe do miejsca przykuje
wtedy tęsknimy

autor

jacobs

Dodano: 2007-11-23 13:25:28

Ten wiersz przeczytano 427 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie