tęsknota

trzeba zaczekać na lepsze czasy

wole umrzeć niż być tak zagubiona
nie wiem kogo słuchać
nie wiem na co patrzeć
nie wiem czy ufać tym którym ufam
czy usłyszeć tych którzy krzyczą a ich nie słyszę

świat dookoła coraz bardziej niezrozumiały
jego barwy pomieszały się
ludzie mówiący o uczuciach znikają
wypchnięci przez bezduszne ofiary samolubstwa
przestajemy się śmiać
przestajemy rozmawiać
stoimy obok tak jak wczoraj
nie widzimy się
nie widzimy rany która boli

jedno próbuje przebić się przez kurtynę ciszy i zagubienia
chce przełamać kraty
płynie pod prąd
uczy się latać
spełnia marzenia na miarę gwiazd
inni ustawią gruby mur
nie pozwalają skraść chociaż jednego spojrzenia które może zabić tęsknotę
a w czarno-białych oczach odbija się świat

one mogą nie nadejść

autor

irda

Napisany: 2005-05-27 Dodano: 2005-05-27 14:35:10

Ten wiersz przeczytano 399 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie