Tęsknota

Gdy siedzę samotnie przy stole,
I radio cichutko mi gra.
To wiem, że na życia padole,
Twe serce cichutko też łka.

I myślę o chwilach rozkoszy,
Spędzonych razem we dwoje.
W sercu z rzewnością je noszę,
Bo one na zawsze są moje.

Myślę, że kiedyś powróci,
Miłość przygnana piorunem.
Nikogo z nas nie zasmuci,
Bo każdy z Nas kochać umie.

I wtedy się jednym staniemy,
By wspólnie kroczyć przez życie.
Kiedy, tego nie wiemy?
Lecz wierzę w to wszystko skrycie.

Ta wiara mocna jak skała,
Wytrzyma nie jedno rozstanie.
Aż miłość swym ogniem zapała,
By mogło rozkwitnąć kochanie.

autor

jarmolstan

Dodano: 2009-02-10 09:35:28

Ten wiersz przeczytano 1241 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie