Tętno Aten

Rozrywałem świat na części,
dłonie w chmurach zanurzałem.
Nektar nocy spijałem,
z chłodnych ust księżyca,
i byłem Bogiem,
w zimnym oceanie pościeli.

Zatrzaśnięty w zwierciadle czasu,
nasłuchiwałem dźwięku ulicy.
Wyszukiwałem magicznych przejść,
między ziemią a niebem,
i zasypiałem z na wpół otwartymi powiekami,
by nie uronić ani chwili,
kiedy świat ze snu będzie się budził.

Wyniosłą śmierć oswoiłem,
oplotłem jej zimne ramiona słowami.
Wykuwałem swe wiersze niestrudzenie,
aż stawały się ptakami.
Potem zrywałem się do lotu,
i zanurzając się w ciepłych wnętrzach lokali,
uważnie badałem tętno Aten.

Manuel del Kiro

autor

Manuel del Kiro

Napisany: 2019-03-16 Dodano: 2019-03-16 07:50:56

Ten wiersz przeczytano 411 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie