tkliwie, sterczę w niczyjej...
https://www.youtube.com/watch?v=YULKMNhEAuw
pół mrok niedokończonych korytarzy
istota naszych przywiązań
mógłbym oddać swój każdy oddech dla chwili
błogosławieństwa twoich ramion
w zdławieniu czynić więcej ku tobie
by któregoś dnia nie zrezygnować .
nie jesteś sam
tylko czujesz opustoszenie zamkniętych
drzwi
zapachu chmur
drogi powrotne z twojego domu
to uczucie tak wiele kosztuje
chwila wypełnienia mojego serca.
Komentarze (4)
podobają mi się emocje płynące z serca* pozdrawiam
Powiało melancholią... Odpowiadają mi takie klimaty,
ciekawy wiersz, daje do myślenia...
Smutno u Ciebie... Podoba mi się wiersz:) pozdrawiam
Widać, jak bardzo Ci zależy.