To był sen!

Pamiętam jeszcze tamten zachód słońca..
I gwiazdy wpatrzone na nas, gdy szliśmy za rękę..
Tak mocno wtuleni nie widząc końca…
Cały skróciłeś życia mego mękę…
Promienie padały na jezioro posrebrzane…
Aż całe lśniło….Jak wesołością przeszywane…
I wszystko było tak proste…jak nigdy dotąd…
I świat uśmiechał się w całej okazałości…
Zewsząd płynął uśmiechu potok….
Szkoda, że nie ma wśród nas tyle miłości…
Usiedliśmy na ławce nadal nic nie mówiąc…
Siedzieliśmy jakbyśmy chcieli mówić z ust wróżąc…
I widziałam te twarze wszystkich roześmiane…
Widziałam pocałunki….Związki ich udane…
Ale i ja szczęśliwa byłam jak nigdy…
Bo Cię przytulić mogłam mój Miły…
Powoli słońce zaszło za chmurę…
Wszystko tak nagle stało się ponure…
I TY cały ciemny…..I bezradosny…
Lecz cały czas wyczekiwałam Twego śmiechu jak tej wiosny…
I nagle straciłam Cię z oczu tak szybko…
Rozglądam się w koło..Wszystkie śmiechy milkną….
I nie ma już tego zachodu słońca…
I ławki gdzie tak siedzieliśmy sami…
Ta miłość nasza dobiegła końca….
To zwykły sen.. Tyle było między nami!

autor

Samotny Aniołek

Napisany: 2007-02-06 Dodano: 2007-02-06 16:50:00

Ten wiersz przeczytano 736 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie