To co zostanie

Ta kartka zostanie po mnie.
Te słowa i ten wiersz.
Chociaż ja będę gdzieś tam...
Będę jak wiatr.
Będę śnił gdzieś tam.

Moje marzenia już będą spełnione.
Moje marzenia będą w Was.
I pozostaną na zawsze tam.
Będą wieczne jak wieczny będzie czas.
A ja będę jak niebieski ptak.
Już gdzieś tam...

Pozostaną moje myśli.
W waszych sercach,
w waszych duszach,
na kartkach papieru -
na zżółkniętych rękopisach
i na kartkach białych jak śnieg -
wydanych tomików.
Pozostanie moja wiara,
moja nadzieja i moja miłość.

"Nie wszystek umrę" -
Już jakiś poeta przede mną
wypowiedział te słowa.
Jego myśl moją inspiracją,
lecz uważam, że każdy ma do niej prawo.
Także wy czytający moje wiersze.

Do lepszego świata odejdzie tylko moja dusza,
ciało tu zostanie w postaci prochów rozsypane...
Lecz jednocześnie i dusza pozostanie.
Moje wiersze na kartkach w was.
Moje wiersze w waszych sercach będą marzyć i śnić,
razem z Wami...
Będą was przerażać i wzruszać,
bo takie ich zadanie.
Taka ich droga i sens,
a takie me wołanie.

Dla Was będę żył wiecznie...
Bo wieczny los moich wierszy
dla was będzie.
Będą jak modlitwa -
co jej się nigdy nie zapomina.
Będą jak prośba.
Będą jak wskazówka.
Będą jak rada.
Będą jak piękna chwila co się ją wspomina.

Będą symboliczne i proste -
jak prosto mnie się teraz linijki układa.
Bo z serca płyną me słowa...
Będą magiczne -
jak księżyc za dnia,
jak gwiazdy nocą,
jak rysunek mej duszy przepełniony mocą.
Tęsknotą, radością, żalem...
Wszystkim co prawdziwe i nieprawdziwe zarazem.
Bo kto oceni co tak naprawdę prawdziwe jest?
To co się widzi czy czuje serca obrazem?

Pozostanie po mnie pamięć bliskich oraz tych,
którzy poznali mnie przez kartki papieru zapisane.
To co może wydać się wam obce,
jest przeze mnie ukochane.
Daję wam część siebie i chciałbym abyście także wy
oddali mi siebie część.
Przez chwilowe zastanowienie.
Przez pół sen co snem nie jest.
Przez spróbowanie,
poznanie, zasmakowanie.
Przez rozumienie mnie i mnie ocenianie.
Chciałbym choć na chwile być waszemu sercu natchnieniem.
Przewodnikiem po zatopionej Atlantydzie.
Kustoszem w Muzeum Poezji.
Chciałbym abyście mogli mnie poznać,
bym mógł uwierzyć,
że to co pozostanie po mnie będzie docenione,
a robię to dla was,
ale także dla siebie.
Chciałbym abyście przez moje wiersze
kawałek nieba spadł wam na ziemię...

Insp. Myśl Horacego: "Non omnis moriar"

autor

dawidny

Napisany: 2004-04-23 Dodano: 2016-06-03 10:21:30

Ten wiersz przeczytano 498 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie