Platoniczna miłość

Moja platoniczna miłość to z lat dawnych historia,
która odżyła z chwilą, gdy poznałem ciebie.
Tak samo na imię miałaś jak ona,
takie samo jego było dla mnie znaczenie.

Tak samo byłaś w moich oczach piękna,
tak samo pociągająca, czarująca, szalona.
Dawno już pożegnana...teraz zawrócona w innym wcieleniu.
Powoli odnajdywałem w nim pewne twą osobą zauroczenie.

Cały czas żyła gdzieś we mnie pewna część ciebie -
Gdzieś na dnie mojego serca, w jego odmętach,
pewna jego część nie potrafiła o tobie zapomnieć.
I odzywała się we mnie w czasami przykrych momentach.

Moja miłość chciała wynagrodzić sobie stracone chwile,
do których nie mogłem wrócić, które i tak nie były moje...
Chciała poczuć uczucie miłości...nieznanej, niezapomnianej,
Chciała ukraść czas, zabrać go trochę dla siebie,

Niestety nie pytając ciebie i twego serca o zdanie.
Nie było to przemyślane z mojej strony zagranie.
Cóż stało się najgorsze i powiedziałem o parę słów za dużo.
Nie na temat z resztą, a w efekcie stałaś się dla mnie z kolcami różą.

Insp. Elektroniczny pamiętnik

autor

dawidny

Napisany: 2004-04-19 Dodano: 2016-06-02 19:28:18

Ten wiersz przeczytano 586 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie