to człowiek

to człowiek

w zawirowaniu wzbudziłem sens
niepewność siejąc by wyrósł kwiat
najcieńszej strunie uczucia stan
niczym w amoku do twych bram

znalazłem serce i serce chcę dać
jak wieszcz powiedział w serce patrz
ja wolę w cieniu sobie żyć
niż burzyć marzeń świat

niechcący zagrałem na harfie
w gamie dźwięków barw
za późno usłyszałem jęk
co mnie prowadził do niebios bram

drapałem w amoku chwil
zbity jak bezdomny psiak
szukałem wrót do serc
zabłądziłem tu nie ma co jeść

więc spójrz przypadkiem w oczy psa
gdy stoi liżąc rany swe
niechcianym gestem odwróć twarz
to tylko jeszcze jeden człowiek

Adam Samuś

autor

HRABIA

Napisany: 2005-06-06 Dodano: 2006-04-05 17:03:26

Ten wiersz przeczytano 704 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Sylabiczny Klimat Radosny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie