TO JUŻ CZTERYSTA WIERSZY

Tysiące słów i myśli miliony
rozbłysły na bejowe strony
i jak gwiazdy na tle błękitu
mrugają bez zachwytu

Wyblakły blask monotoni
cichutko wzdycha ku słońcu
i za uśmiechem goni
łapiąc go w końcu

Spoczywszy na czterdziestej stronie
muśnięciem ciepłego fircyka
anemicznym ruchem w dłonie
łapie radość i znika

Trwając w bezruchu prawie
jak ślimak sunę do przodu
i w syzyfowej zabawie
nie odczuwam sławy głodu

autor

suzzi

Napisany: 2006-04-20 Dodano: 2006-04-20 20:41:26

Ten wiersz przeczytano 409 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie