W SZPONACH ZUSU

Kto z nas dożyje emerytury
Gdy ZUS nas żywcem obdziera ze skóry
Podnosi składki kiedy chce
I w nos nam wszystkim śmieje się

Rosną w luksusie ZUSU gmachy
A my do lekarza idziemy ze strachem
Bo nuż a przepisze nam drogie leki
I braknie pieniędzy do apteki

I tak musimy zdrowiem przypłacać
Byleby ZUS mógł się wzbogacać
I niezależnie od naszego wieku
Harować musisz do śmierci człowieku

Jeśli dożyjesz swej sędziwości
To ZUS upadłością Ci ścieżki wymości
I zamknie swoje królewskie wrota
A Ty człowieku zdychaj u płota

Wystarczy spojrzeć jak młode pokolenie
Hurtem opuszcza tą Polską ziemię
I za lat może kilkanaście
W ZUSOWSKIE gmachy piorun trzaśnie

Wizja przyszłości wygląda tragicznie
Można rzec nawet że komicznie
Lecz gdyby tę kasę można skryć
Na starość człowiek mógłby godnie żyć

autor

suzzi

Napisany: 2006-04-19 Dodano: 2006-04-19 15:54:05

Ten wiersz przeczytano 446 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie