To malo.

Skarga siwych wlosow
pchaja sie wspomnienia.
Tlo nastepnych wiosen
swoja barwe zmienia.

I czule odkurzam
zolte fotografie,
ty sie smiejesz stale,
a mnie zalosc lapie.

I wiem cale wieki,
ze to milosc byla,
choc medrkuja ludzie,
ze tej zjawy nie ma.

Ja cie dotykalam
i jeszcze swiat caly
malenkimi dlonmi
i sercem niemalym.

Utopie piescilam
i tez twoje cialo,
teraz fotografie,
a to bardzo malo.

autor

Maeuslein

Dodano: 2006-08-25 06:29:46

Ten wiersz przeczytano 492 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie