To moja wyobraźnia, jestem jej...

Koszyczek wypełniam myślą niesforną
dodaję uncję tęczowej ciszy
wędruję tam gdzie kroki bezgłośnie błądzą
szukam, odkrywam rąbki sercowej tajemnicy

Nieprzerwanie przywołuję w pamięci
delikatność kroków i uśmiech spod czoła
modeluję opuszkami palców, piękno nęci
twoje ciało o nieskazitelne piękno woła

Sztaluga na niej płótno w barwach i kreski
Pieszczę pędzlem, wydobywam kontury
Oczy, oczy winny być duże, niebieskie
Prawie jesteś żywa zbliżona do natury

Mogę i to czynię jak poeta pisać swoje wersy
Na wolnej przestrzeni, gdzie twoja sylwetka
Opuszkami w klawisze, muzyka i nic więcej
To moja wyobraźnia, jestem jej więźniem

Autor:slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2017-04-26 Dodano: 2017-04-26 05:35:39

Ten wiersz przeczytano 291 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie