To(nie)my
Nie zapisałam jeszcze tej strony
popatrz jak urzeka jej biel
słowa rzucone jak ziarna
mogą przynieść życie lub śmierć
Ilu z nas mówiąc myśli
że słowem można zgasić słońce
a karły przebaczenia
już nigdy nie zaświecą tak jasno
Wigilijny stół i tęsknota by być
dzieckiem
bo świat był wtedy taki prosty
a moc słów nieznana
Wybaczę innym a potem sobie
kartka niech pozostanie biała
jak obrus pod opłatkiem
24.12.2006.
autor
TeniaBrass
Dodano: 2010-06-26 18:15:04
Ten wiersz przeczytano 1306 razy
Oddanych głosów: 27
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (24)
Z sercem napisane
Bardzo mądry i ciepły. Nie dajesz nowych,ale
przynajmniej są stare do poczytania. A jeśli ktoś jest
małomówny to czy nie lepiej by wybuchł na czystej
kartce?
Ten wiersz bardzo mnie wzruszył, brawo dla Ciebie,
przeczyszczę sobie oczy. Pozdrawiam cieplutko.
"tęsknota by być dzieckiem bo świat był wtedy taki
prosty"
Witaj,rzadko teraz zaglądam,poprawie się,dzisiaj tylko
do Ciebie piszę"kartka niech pozostanie biała
jak obrus pod opłatkiem" - ryczę jak bóbr
Z tym dzieciństwem to różnie bywa ale rozumiem,że tak
się przyjęło. Czasami biała kartka mówi więcej niż
zapełniona
świetny wiersz :-) zastanawia i zatrzymuje, aż
człowiek zaczyna robić rachunek sumienia...
Wigilia kolacja biały obrus i ta magiczna
noc....każdego roku w ten wieczór płacze...wzruszyłem
sie..pozdrawiam...
wiersz dobry, refleksyjny...w dzisiejszych czasach
coraz mniej miejsca na wybaczenie...człowiek,
człowiekowi wilkiem...szacunek, uprzejmość i
przebaczenie nie tylko przy wigilijnym
stole...pozdrawiam
Dużo wartości i głębi, pozdrawiam:)
Atmosferę robi nie forma, lecz treść..Potrafisz
wybaczać - to wiele.. M.
wartościowy wiersz, czystość serca, czystość
duszy...jak widać dawno napisany...ja jeszcze wtedy
nie myślałam , że cokolwiek napiszę...
Geniusz tkwi w prostocie!
W pierwszej strofie nie ma ni jednego zbędnego słowa -
każde jest wyważone, przemyślane i nasuwa jasne,
proste skojarzenia.
Miast kontynuować tą genialną wręcz, retorykę -
autorka w drugiej strofie zmienia całkowicie konwencję
i temat.
Ale i tak jest dobra, bo utrzymuje rytm, nadany w
pierwszej.
Gorzej z ciągiem dalszym; tu ten rytm zanika, ba -
nawet z czterowersowej regularności, niewiele
pozostaje.
Ale wiersz wartościowy - dzięki wartościowym
przemyśleniom.
Pięknie, pięknie...
Idealnie napisane...