toniemy II(PDPS)

PDPS-państwowy dom pomocy społecznej według jednego z pensjonariuszy: panie daj przyjść śmierci

wróciłem z wizji lokalnej
utonął wiersz w metaforach
pani oficer zapalmy
znicze choć jeszcze nie pora

igrzysk smaczniejszych od chleba
z małym odciskiem bez chemii
pomiędzy nami jest bieda
a mimo wszystko to nie my

wygramy wyścig ostatni
siedząc po uszy na starcie
wy bez wyboru jarosze
trzymacie się ramy uparcie

w puste jesienne poddasza
strzela drewno z kominków
lecz wiosna będzie już wasza
a lato będzie muminków

autor

z nick-ąd

Napisany: 2008-07-18 Dodano: 2008-07-18 17:27:21

Ten wiersz przeczytano 558 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie