Tożsamość (panteizm)

Nadprzyrodzona siła daje wiele do myślenia i zadumy
nad życiem.
Pozdrawiam

Jest bóstwo, ciało. komunia życia, jedno najwyższe
które może nawet nie wie o sobie, seks, jedzenie, Może
jest walczący Bóg, Jamesa, jedyny możliwy to właśnie
dobry Jezus, jedno może z wcieleń Wisznu. Indie ,
nasza Ojczyzna. W ty panteistycznym nurcie niektórym
śnią się wieczne sprawy, czystość itd - to dobrze.
Dzięki że mi wyjaśniłaś, rzeczywiście, może to jedno
nie ma żadnego interesu. Ja nie zachwycam się
wydestylowanymi z życia Wiarą, Miłością, Nadzieją
przez duże litery. Ten co to napisał był dręczycielem,
mizoginem, na pewno bym za nim nie poszedł

Panteizm- odwołanie się do Absoltu.
Neguje istnienie Boga.
A co jeśli Bóg jest?
Przytoczyłam Kanta, bo jest mi bliski i bliski Twoim
słowom.
My ludzie- kobieta- mężczyzna.
Kochamy zawsze interesownie- za coś, albo pomimo
wszystko.
A miłość Boga do ludzi jest bezinteresowna.

sama mówiłaś , może coś nas wiąże za bardzo

Anno2 , nie rozumiem tej mądrości. Może temu komuś
przydałaby się "Zgubienie aureoli" (Baudelaire)

Teoria, w sumie, nie nowa, ale fajnie i ciekawie
opisałeś.

Kobieta ta sama, chociaż zupełnie inna. I, oczywiście,
ich wielu, ale jeden i ten sam. Tak samo z jabłkiem.
Paradoks? Może być, bo świat i życie to przecież ciąg
paradoksów. A może nie... Takie porównanie, z pozoru z
innej beczki, a jednak pasuje mi do Twojego wiersza. Z
tą rzeką... Bo jak powiedział pewien mądrala z Efezu
;-) "nie można wejść do tej samej rzeki"... I jest w
tym dużo prawdy, jednak... Z drugiej strony, rzeka
płynie do morza/oceanu, tam zmienia się w parę, tworzą
się chmury, deszcz zasila górskie strumienie, a te
znowu do tej samej rzeki... :)

Oczywiście, u Ciebie jest też bardzo ważna sprawa,
czyli utożsamienie Boga z przyrodą, czyli panteizm. No
ale właśnie tutaj wszystko się łączy... Panteizm =
strumienie w strumieniu...

Pozdrawiam.

zaabsorbował mnie ów
panteizm

co autor chce przekazać
nie za bardzo skumałem
z treści

Świetny.
Pozdrawiam serdecznie :)

Imperatyw Kanta.
"Czasami ceni się kogoś za bardzo,
aby go można było pokochać".

Całkowicie zgadzam się z komentarzem stureckiego, Ślę
moc serdeczności:)

za stureckim (jest świetnym komentatorem)

Poprzez doświadczenia zmysłowe, autor podkreśla
wspólną esencję kobiet i jabłek, co w kontekście
panteizmu może odnosić się do jedności wszystkiego w
jednym wszechświecie. Końcowy wers "strumienie w
strumieniu" dodaje wymiaru ciągłego przepływu życia i
związku ze wszystkim. Całość jest zwięzła, ale
dobitnie przekazuje ideę jedności w różnorodności.
(+)