Tren kornika

Teraz Zbyszku mogę ci coś powiedzieć
nie będzie to męska rozmowa
(jak wiesz zawsze twierdziłem że męstwo to anachronizm)
ale kilka wyznań
których mam nadzieję
nikt prócz nas nie usłyszy

Tak do końca nigdy nie rozumiałem twych wierszy
pisanych językiem
wysublimowanych transpozycji
progresji metafor
starannie dobieranych zmian dynamiki
dźwięczących spod czarnego atramentu
dobitnych akcentów na kolejne sylaby od końca
areté Sokrátes aléthia

Nie rozumiałem też pulsu twego serca
szczerego potoku niezmordowanej krwi w żyłach i tętnicach
docierającego do wszystkich tkanek twego ciała
różne rzeczy można pisać wiem doskonale
i mi kilka razy zdarzyło się uderzyć w wysokie tony o honorze
ale żeby jeszcze tak żyć
zadziwiałeś mnie nawet powiem
przerażałeś

Przede wszystkim nie rozumiałem doskonale wyczulonych
zmysłów powonienia i smaku
które odradziły ci napić się z nami wódki

Nie musiałeś nazywać mnie oszustem

Na szczęście już milczysz
twe palce martwo leżą na aksamitnym posłaniu w trumnie
twe palce nie dobędą już liry
a tembr twego głosu będzie obijać się
o kraty mury okładek Wierszy wybranych
nie sądzę żeby mógł uciec
dzisiaj jest to więzienie doskonałe
raczej mało kto tam zagląda

Uważam że dla dobra sprawy
dla dobra demokracji tolerancji i postępu
wyzwolenia człowieka ze staroświeckich przesądów i ograniczeń
należy uciszyć kilka z nut które nie dały się zakneblować
muszę usiąść i wyczyścić parę stronnic w twym życiorysie
by nikt nie poznał że owe nuty są twoje
mam pół miliona nakładu w poniedziałek
chyba się uda

W sumie to nasze pożegnanie
bo jeśli historię piszą zwycięzcy
to faktycznie umarłeś

jeśli jednak istnieje królestwo bez kresu któregoś bronił
- - -

Tak czy owak
nigdy się nie spotkamy.

autor

eire00

Dodano: 2005-12-30 19:36:20

Ten wiersz przeczytano 555 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie