Tribute to mr. Lonely
Mówią na niego Pan Samotny
który ubiera się w ,,nikt mnie nie
kocha,,
a rano jada tylko ,,dziś znowu szaro i
ponuro,,
głowa zaczyna ciążyć
w krzyżach rwie
myśli uderzają wciąż tę samą strunę
,,jestem pan samotny
mieszkam w dnia mroku,,
słońce jest tak dziwnie jaskrawe
ptaki płaczą jak dzieci małe
o proszę!
a tu ,,piątak,, na chodniku!
,,jak dobrze, że one są takie nierówne,
że słońce mocno świeci
(odbija te wszystkie złocenia)
Pan Samotny odkrył chwile
rozbudzające nawet z ciężkiego snu
Komentarze (4)
Popularniejsze są niestety proste rymowanki:/
pełno u nas takich niedocenionych wierszy
Przepiękny wiersz, a taki niedoceniony!
Fajnie napisany wiersz, super treść. Gratuluję pomysłu
i przyznam się szczerze - zazdroszczę.