..Troche smutne...

Zniszczyłam swoje stopy
zaczęłam od największego palca
a potem już powoli jakoś szło ,
cicho bez smutku rozstałam się ze
stopami
oddałam je komuś na przechowanie.
Potem jakiś człowiek
chciał pożyczyć dłoni.
Najpierw odebrał mi kciuk,
a potem już powoli jakoś szło.
Trudno mi było rozstać się z dłońmi .
Oddałam całą siebie
powoli i bez smutku rozstałam się ze
swoim ciałem
nie chciałam ,ale tak jakos sie stało .

autor

idma

Dodano: 2005-10-24 12:35:44

Ten wiersz przeczytano 637 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie