Trudny powrot

Buja jak na statku, rzuca nim co chwila,
na nogach jak z waty próbuje omijać
znikąd wychodzące chodnikowe kostki,
kałuże i asfalt rozmiękły i grząski.

Trzy stopnie, jak Syzyf pięć minut się wspina,
wreszcie drzwi, zderzenie. Przeklęta futryna!
Klucz szybko odnalazł w wewnętrznej kieszeni,
tylko dziurka mała, ktoś zamek wymienił.

W ciepłym przedpokoju - but pomógł bez klucza,
złośliwie, znienacka podłoga się rzuca.
Na wszystkich kończynach, parkietu wyboje,
skok przez próg sypialni, szafka atakuje.

Resztką sił próbuje podnieść się do pionu,
pada wprost w otwarte obięcia tapczanu.
Świt, wyschniety język, skronie tnie zajadle
szczęk szkła, tłuczonego na głowy kowadle.

autor

bjedrysz

Dodano: 2012-03-09 07:48:38

Ten wiersz przeczytano 459 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie