TRUMNA ŻYCIA
Pochowałam miłość w mogile smutku
okryłam żałobą wspomnienia
pozostała pustka
głęboka studnia rozpaczy
krople zaufania na dnie
uczucia w zimnej betonowej trumnie życia
autor
Anna-Przeworsk
Dodano: 2011-04-07 15:00:16
Ten wiersz przeczytano 487 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
bardzo zasmucił mnie twój wiersz...poczułem ciarki na
skórze...
Nie ma takiej pustki, której nie dało ny się zapełnić.
Najlepiej kolejną miłością.
Miłość jest nieśmiertelna! To tylko zdolność kochania
zanikła! Pozdrawiam!
witaj, biedna miłość pochowana jak reaktor w
elektrowni atomowej. można nawet takie
porównani przyjąć. jakiż to straszny powód musiał być?
Dobry wiersz, pozdrawiam
miniatura a tyle w niej smutku , może wiosna
przyniesie ziarenko miłości z którego wyrośnie nowe
uczucie - cieplutko pozdrawiam:)
złamane zaufanie często jest gwoździem do trumny
miłości... pełen goryczy i smutku, ladny. pozdrawiam
mały a ile w nim smutku i goryczy...pozdrawiam ciepło