Trwajmy w szponach przeznaczenia

"mamy tylko siebie,wielką mamy moc..." Strachy na Lachy

Siedzę w ogrodzie,pośród drzew,co losy ich poukładane,
a nasze drzewo jeszcze czeka na rękę ogrodnika,jeszcze jest nadzeja,jeszcze chcemy siebie,jeszcze siły mamy.
Patrzymy w niebo i wiemy co dla nas warte życia a co nie warte ni spojrzenia,
i wiemy że tak naprawdę to czas ułoży obraz naszych serc,są wielkie chęci,wiara w spełnienie.
Mam siłę wielką,mam miłości pokłady,mam życie u stóp w swej nadziei,
podaj rękę Skarbie zaufaj mi,swojej tęsknocie i dobrych tych dniach,gdy wołamy siebie bez pośpiechu.
Nie smuć się że czasem żle się trwa gdy uśmiech Cię zdradza,że trud studnią bez dna,
dla tych pięknych chwil warto układać mozolną historię życia,warto nawet czasem się bać.
Jak trudno nam walczyć o siebie,o miłość i spełnienie,
a jednak chcemy i czołgamy się w wierze bo zależy nam na swej bliskości,na współistnieniu.
Dostaniemy nagrodę,zobaczysz,za wiele dni,miesięcy czekania w nadziei,potem jeszcze więcej pięknej miłości,
nie wypuścimy jej z rąk,pamiętając szeroko rozwarta paszcze nieprzychylnej drogi.
I zawsze te piękne chwile,one nadają nam siłę,one tworzą wiarę,one zawsze są,
więc trwajmy w szponach przeznaczenia,by kiedyś je stępić miłością swą.

autor

rebel

Napisany: 2007-02-05 Dodano: 2007-02-05 10:09:07

Ten wiersz przeczytano 665 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie