Całuję,najdelikatniej,jak potrafię

Tak po prostu,kocham Cię,tak po prostu brakuje mi Ciebie,
tak po prostu,chcę byś była mym spełnieniem,tak po prostu,niech zatańczy przede mną marzenie.
Chciałbym byś była,ze mną,przy mnie,dla Siebie i dla nas,
by każdy dzień pod naszymi powiekami się krył,by każda noc rozpływała się między naszymi ustami.
Chciałbym Ciebie.Niech każdy szept powietrza,każdy zgiełk przemijania,
przypomina mi Ciebie,moja ukochana.
Niech każda kropla deszczu będzie pozdrawiać mnie Twoim imieniem,
niech każde muśnięcie wiatru będzie obok nas,w nas,tam wszędzie,gdzie nie ma mnie bez Ciebie.
Bądżmy zawsze i w każdej chwili,tam,tu i wtedy,
bądżmy niebem błękitnym i tym rozmazanym w niepogodę,bądżmy czasem i przestrzenią.
Weżmy się za ręce,spacerujmy po mapie własnych pragnień,co rzeczywistością się mienią,
niech każda gałąż,każdego drzewa chyli oblicze przed otaczającą nas czerwienią.
Bądżmy na zakupach,w domu,przed i po pracy,
bądżmy w tęsknocie i w zmęczeniu,w radości i obojętności,bądżmy tam razem.
Chciałbym budzić się pod osłoną Twego imienia,pić herbatę o smaku Twego całowania,
chciałbym,by każdy zakamarek codzienności,Twymi włosami,Twą skórą mi pachniał.
Nawet tak jest,ale czasem pytam,gdzie jesteś kochanie?
Czasem deszcz jest deszczem,ulica ulicą,a gałęzie jakoś tak nieruchawe.
Ale świat należy do tych wszystkich,którzy mają ochotę na jego smaki,
więc także dla nas,chciałbym.
I spoglądam w lustro,jesteś obok,wtulona w me ciało,
i patrzę na ściany nieciekawe,a myśl o tobie nadaje im ciekawość.
I trwam sobie,gdziekolwiek,cokolwiek robię,
tam jesteś zawsze,tak bardzo Cię kocham.
Pustka nie jest wyrazem niczego,
pustka jest przerwą,potem znów przytulam Ciebie.
Mrok już nie jest mrokiem,tylko światło już zgaszone,międzyczas naszego wspólnego trwania,
Samotność to tęsknota,a nie kolejny dzień bez celu,bez zawołania.
Bo teraz wołam zawsze to samo,chciałbym skarbie,z Tobą i dla Ciebie,
nawet kwiaty darowane jeszcze nie raz już znają adres,są układane pod naszym wspólnym niebem.
Wszystko jest Tobą,serce moje,Twoje,
nie odchodż,przynajmniej przez siedem żyć,potem odnowimy naszą melodię.
Całuję skarbie w policzek,najdelikatniej,jak potrafię,
i czekam znów na cudną Twą postać przed moimi drzwiami.
Już obsypuję przestrzeń między niebem a ziemią,
zapachem róż złotych,zapachem istnienia.
Już smak przesiąknął powietrze,smak przyszłości,pocałunku,tego jedynego,
tylko Ty.Mój najdroższy Aniele.

autor

rebel

Napisany: 2007-02-01 Dodano: 2007-02-01 15:12:46

Ten wiersz przeczytano 1034 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie