Trzech

W dzielnicy Zamyśleń Wieczornych,
w pejzażu ulicznych lamp,
szedłem, od Światła do Cienia -
bard nocy, uliczny super tramp,
w drodze do Nieistnienia.

Cień - mój znajomy z Nostalgii,
na Smutnej, gdzie ławka drewniana -
ze Światłem przysiadł by spocząć.
We trzech zostaliśmy do rana -
by dzień jaśniejszy rozpocząć.

Ja - zakochany, jak sztubak -
Światłu wyśpiewam powody,
by świecił na mojej wyprawie -
przez życie - bo jestem niemłody,
a Cień zajrzał w oczy mi prawie,

śmiejąc, śmiejąc się w kułak.

autor

Galeon35

Napisany: 2016-11-19 Dodano: 2016-11-20 01:19:23

Ten wiersz przeczytano 865 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie