Trzy korony króla nicości

Dla Tych którzy potrafią się odnaleźć i patrzą życiu prosto w twarz..

Załóż trzy korony królu nicości
Samozwańczy władco ludzkiej naiwności
Idziesz dumnie na czele armii tępaków
Aniołów upadłych z twarzami bez uśmiechów

Oślepiłeś ludzi Twoimi kłamstwami
Upadłych na duchu upijasz banałami
Idą za Tobą w korowodzie wyobrażeń
W kierunku placu złamanych marzeń

Tam będą świętować swe przegrane życie
Czcić Ciebie jako wybawcę od bycia w zachwycie
Nakarmieni chwilami gdy czuli się sobą
Nasyceni wspomnieniami klękają przed Tobą

Czują się lepsi opętani Twą mocą
Śmieją się z Tych co próbują i chcą
Nigdy nie umieli i nie wiedzieli co robić
Tak trudno im myśleć i tak trudno im śnić

Odrzucili wszystkie racje i wartości
Skomlą by wszyscy z nimi pełzali w nicości
Okuci w kajdany stoją na krawędzi zmysłów
Wierzą w to co słyszą choć nie ma takich dźwięków

Lecz nie dla mnie Twoje słowa
Puste obietnice i dwuznaczna rozmowa
Nigdy tego nie poznasz, nie dotkniesz, nie poczujesz
Tego co kocham nigdy sercem nie odczujesz

Chciałbyś wyssać wszystko to i wlać we mnie dogmat
Bym poczuł się jak ofiara gwałtu i znienawidził świat
Nie tym razem królu nicości...
To nie czas oddać hołd podłości...

odsłona trzecia ostatnia

autor

Pico Turquino

Dodano: 2007-04-29 22:13:12

Ten wiersz przeczytano 660 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie